فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 4
ايذه ، شهرموزه اي طبيعي در دل كوه      كاوشهاي باستان شناسي، سكونت انسان در چهل هزار سال پيش در كوه هاي بختياري و لرستان را تأييد مي نمايد. اقوام ساكن در بين النهرين به مردمي كه دركوههاي بختياري و لرستان سكني داشتند ايلامي مي گفتند، يعني كوه نشين ،همان مردمي كه تمدني درخشان را بنياد نهادند كه  سه هزار سال دوام آورد.     بيشترين نقوش برجسته صخره اي از دوران ايلامي در حومه ي شهر ايذه قرار دارد و شامل چند صد نقش برجسته مي شود كه عمدتا ماهيت ديني دارند و با مراسم مذهبي و قرباني آيين هاي نيايش ارتباط دارند. وفور اين نقوش برجسته در حومه ي ايذه سبب گرديده ،تا باستان شناسان براي اين منطقه سرزمين سنگ نگاره ها را بر گزينند.    اين شهر علاوه بر اقتداري كه در تمام دوران ايلام به عنوان يكي از ايالتهاي خودمختار به نام آنزان يا انشان داشته، در دوران هخامنشيان اين افتخار و مركزيت را هم داشته كه در سنگ نبشته هاي زمان هخامنشيان، شاهان خود را نخست، شاه آنزان يا انشان مي نامند وآن گاه كه پارس را به متصرفات خويش افزودند خود راشاه پارس وآنزان خواندند،كه اين گفته در منشوربزرگ كورش كشف شده درشهربابل، به صراحت بيان شده است.     شيوه ي معماري معبد معروف شمي (درحومه ايذه) به سبك معابد يوناني وهمچنين كشف مجسمه ي رب النوع هاي يواني دراين منطقه گواه رونق اين شهردرزمان سلوكيان وبعدازحمله ي اسكندر مقدوني است . كشف مجسمه ي برنزي سربازپارتي دراين منطقه گواه آباداني ورونق اين شهر درزمان اشكانيان مي باشد. عبورراه باستاني «دزپارت» ويا «دسپارت»( كه شهر مهم شوش و منطقه ي خوزستان را به فلات داخلي ايران مرتبط مي ساخت )از اين شهر ، نشان از اهميت اين شهر در زمان ساسانيان دارد.     اين شهر در فاصله ي سالهاي 550 تا 527 هجري قمري مركز حكومت اتابكان لر بزرگ بود وبه مالمير(مال امير) معروف بوده است. كه ابن بطوطه ،

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »