مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 16
مُحَمَّد زَکَریای رازی (۲۵۱ ه.ق.، ۸۶۵ ؛ ۳۱۳ ه.ق.، ۹۲۵) پزشک، فیلسوف و شیمیدان ایرانی که آثار ماندگاری در زمینهٔ پزشکی و شیمی و فلسفه نوشته است و به عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور است. به گفته جرج سارتون، پدر تاریخ علم، رازی "بزرگترین پزشک اسلام و قرون وسطی بود." این دانشمند ایرانی از آنجا که کتابهای خود را به زبان عربی مینوشت، نزد غربیان به جالینوس عرب[۱] نیز مشهور بودهاست. فهرست مندرجات [۱ زندگی ۱.۱ در مورد تاریخ تولد و مرگ رازی ۲ استادان و شاگردان ۳ اخلاق و صفات رازی ۴ پزشکی ۴.۱ آبله و سرخک ۴.۲ تشریح ۴.۳ درمان بیماریهای داخلی ۴.۴ جراحی ۴.۵ تغذیه ۵ شیمی و داروسازی ۶ فلسفه ۷ آثار رازی ۸ یادبود ۹ دربارهٔ رازی ۱۰ گفتارهایی از رازی زندگی نام وی محمد و نام پدرش زکریا و کنیهاش ابوبکر است. مورخان شرقی در کتابهایشان او را محمد بن زکریای رازی خواندهاند، اما اروپائیان و مورخان غربی از او به نامهای رازس Rhazes=razes و رازی Al-Razi در کتابهای خود یاد کردهاند. به گفته ابوریحان بیرونی وی در شعبان سال ۲۵۱ هجری (۸۶۵ میلادی) در ری متولد شده و دوران کودکی و نوجوانی و جوانیاش دراین شهر گذشت. چنین شهرت دارد که در جوانی عود مینواخته و گاهی شعر میسرودهاست. بعدها به کار زرگری مشغول شد و پس از آن به کیمیاگری روی آورد، وی در سنین بالا علم طب را آموخت. بیرونی معتقد است او در ابتدا به کیمیا اشتغال داشته و پس از آنکه در این راه چشمش در اثر کار زیاد با مواد تند و تیزبو آسیب دید، برای درمان چشم به پزشکی روی آورد. . [۲]
قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .
« پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »
مبلغ قابل پرداخت 10,800 تومان