فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 538
ارسطو و پيروانش ارسطو مانند دموكريت و افلاطون در ضديت كه با كشف (اتحاد) ميان عين و ذهن زمينه سفسطه را از بين ببرد. او سفسطه را معلول مي داند و به جنگ علت مي رود . او سعي مي كند اشتباهات سخنوران ورزيده و آن خطا به گران را كه حق را ناحق و ناحق را حق (حقيقت را غير حقيقت و غير حقيقت را حقيقت مي كردند) روش نمايد و ميداند كه اگر در اين راه موفق شود سفسطه گري كه مهبول و معلول جريان فوق بود خودبه خود از بين ميرود. ارسطو منطق خاص و معروف خود را وضع ميكند و ميان سخن مستدل يا سخن غير مستدل و ناصحيح محدود و مرزهاي تعيين مي كند. البته ارسطو بيان معتقدند كه منطق شان علاوه بر كشف اشتباهات اينان بيش ازهر بينش و مكتب ديگر در رد سفسطه موفق بوده اند و بهتر و مفيد تر عمل كرده اند. فلسفه ارسطو بنابر اصل اعلام شده اش كه مي گويد (ذهن خلاق) است وكليات را مي آفريند در مساله مورد بحث مابه (تعاطي) و (دياكتيك) معتقد است. اين بينش معتقد است كه ذهن هيچ آدمي در بدو تولد داراي آگاهي نيست و هيچ چيزي با خود به همراه نمي آورد (برخلاف اصل مثل و تذكار افلاطون ) پس از ذهن خلاق ولي دست خالي نيازمند جهان بيرون (عيني) است. ذهن ادراكات جزئي را از بيرون ميگيرد و با استفاده از آنها صورتهاي كلي را در خودش مي سازد. آنگاه بوسيله همان صورتهاي ساخته شده و روابط سازمان يافته ميان آنها در مورد عين وجهان خارج به داوري و اصدار احكام مي پردازد. پس دانش بشري محصول فعاليت مشترك و فعل و انفعال عين و ذهن است . اتخاذ مسئله (مشاركت) همان طور كه گفته شد به آن شرح در مكتب ارسطو تبيين ميشود اما مساله (اتحاد) ي كه دموكريت و افلاطون در پي آن بودند تا بوسيله آن ميان ذهن و خارج يك وحدت عيني برقرار كنند و زمينه را از دست

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »