فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 4
درباره مشروعیت و مقبولیت مدتي است كه در برخي برنامه‌هاي تلويزيون و مشخصاً برنامه‌ي آقاي رحيم پور ازغدي و جديداً پروفسور رفيعي‌پور مطرح گرديده است . در اين نوشتار برآنيم كه بابضاعتي اندك قدمي كوتاه در عرصه تفكرات بلند اسلامي برداريم و در اين داستان همداستان شويم . در جامعه شناسي سياسي و يا نظام سياسي اسلام مبحثي است به نام مشروعيت و مقبوليت ، كه در آن به مفاهيم مشروعيت و مقبوليت ، تفاوت ايندو ، تقدم و تأخر هريك بر ديگري و رابطه اين دو مقوله با هم و حكومت‌ها با آنها پرداخته مي‌شود . حال اگر بخواهيم بي‌مقدمه به بحث و بدون ذكر شقوق آن گريز بزنيم و نظر اسلام و حكماي اسلامي را در اينباره جويا شويم بايد بگوييم در ادبيات سياسي ما بين مشروعيت و مقبوليت تفاوت وجود دارد . مشروعيت آنست كه از جانب شريعت و قانوني تشريع شده باشد و در آن ملاحظه‌ا‌ي از شرع و قانون نيز ديده مي‌توان ديد در صورتيكه مقبوليت مقوله‌اي جدا و ملاحظه‌اي عمومي و مردمي دارد كه ممكن است كاملاً برخلاف مشروعيت باشد و به عكس . ديد اسلام در مورد حكومت‌ها در طول تاريخ  چه اسلامي و چه غير اسلامي اينگونه است كه ممكن است حكومتي مشروعيت داشته باشد يعني حاكم آن صلاحيت شرعي (به معناي ديني ) و قانوني ( به معناي قراردادي ) را داشته باشد ولي مقبوليت مردمي نداشته باشد و به عكس ، حاكم يا حكومتي مقبوليت مردمي داشته باشند ولي شرعي يا قانوني نباشد . نمونه مشخص و مبرز آن شخص اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب (عليه السلام ) است . حضرت علي(عليه السلام ) هرچند كه مشروعيت الهي و قانوني داشت ولي به دلايلي كه سايرين پيش آوردند ، مقبوليت مردمي به اين مشروعيت جامه عمل نپوشاند و ايشان  قريب به 25 سال از حكومتي كه حقشان بود محروم بودند عكس اين مورد نيز صادق در مورد حاكمان پس از پيامبر تا اميرالمؤمنين (عليه السلام ) صادق  مي‌باشد . آنان كه با توجه به سفارش قرآن كريم و تصريح رسول الله (صلي الله عليه واله وسلم) مبني بر زعامت اميرالمؤمنين

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »