مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 63
خون مصنوعي :چيست؟ آيا من از آن استفاده كنم؟ از زمان قرن هفدهم ،انتقال خون براي جبران تلفان خون ناشي از زخم وكودكي يا در نتيجه مشكلات درماني در نتيجه زالواند اختن يا رگزني صورت گرفته است. تا زمان تعيين هويت پادتن هاي دلمه كننده انتقال خون با مشكلات زيادي همراه بودند. اين گرفتاريهاي اوليه تمايل به استفاده از هموگلوبين بصورت يك حامل اكسيژن در پلاسما را مطرح كرد. تلاش هاي اوليه اين راه حل ها نيز مصيب آميز است وگرفتاري هاي چشمگيري دارد كه ناشي از تزريق محلول هموگلوبين انساني بدون استروما است. اين گرفتاري ها اغلب نارسايي كليوي حادي بودند كه نتيجه نفروتوكسيته هموگلوبين مستقيم بودند. تاريخچه خون مصنوعي: توسعه يك ماده جايگزين بجاي خون بر پايه هموگلوبين توسط ارتش بصورت وسيله اي براي داشتن يك توسعه دهنده پلاسماي حاوي اكسيژن موجود براي استفاده از ميدان مبارزه است.علي رغم تحقيق جايگزيني خون در دهه 1960 دكتر كلارك للاند شروع به بررسي دسته اي از تركيبات موسومبه پرفلوركربن كردند. اكسيژن تقريبا 100 برابر توانايي انحلال بيشتر از پلاسما در محلول هاي پرفلوركربن دارد. در نتيجه مقدار اكسيژن حل شده در پلاسما ممكن است براي ادامه زندگي كافي باشد بدون آنكه نيازي براي هموگلوبين RBC باشد كه اكسيژن اضافي را فراهم كند. طبيعت هيدروفوبيك اين تركيبات مستلزم توسعه بعدي اموليسون هاي پرفلوركربن قبل از در نظر گرفتن اين تركيبات براي استفاده بصورت يك حامل اكسيژن پلاسما است. استفاده از pluronicbs بعنوان يك عامل ماده امولسيون كننده براي پرفلوركربن ها توليد flusol را توسط شركت ژاپني cross Green امكان پذير ساخت. تلاش هاي باليني با اين پرفلوروكربن، نااميدكننده بود. Fluosol فقط در غلظت هاي كم در امولسيون وجود داشت و pluronicbs باعث مشكلات چشمگيري شد وقتي كه امولسيون بطور درون وريدي تزريق شد. توسعه بعدي فن آوري هاي امولسيون منجر به توليد تركيبات اي شد كه از ملكول هاي پرفلوركربن با زنجيره كوتاهتر استفاده كرد تا بطور موثرتر پر فلوروكربن ها را امولسيون نمايد و غلظت هاي بالاتر ماده فعال در امولسيون وبنابراين توانايي هاي حمل
قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .
« پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »
مبلغ قابل پرداخت 25,600 تومان