فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 24
به نام خدا خوشنويسي ايراني بخشي از خوشنويسي اسلامي است که در ايران و سرزمين‌هاي وابسته يا تحت نفوذ او همچون کشورهاي آسياي ميانه، افغانستان و شبه قاره هند به تدريج حول محور فرهنگ ايراني شکل گرفت. و نه تنها از مفاخر هنر ايراني بلکه از مفاخر هنر اسلامي و حتا هنر جهان به شمار مي‌رود.[نيازمند منبع] درحالي که عمدهٔ تبديل نگارش معمولي کلمات به خوشنويسي هنرمندانه در جهان اسلام، به‌عهده ايرانيان بوده‌است، رفته رفته ايرانيان سبک و شيوه‌هايي مختص به خود را در خوشنويسي ابداع کردند. هرچند اين شيوه‌ها و قلم‌هاي ابداعي در ساير کشورهاي اسلامي هم طرفداراني دارد اما بيشتر مربوط به ايران و کشورهاي تحت نفوذ آن همچون کشورهاي آسياي ميانه، افغانستان، پاکستان و هند مي‌باشد. در اين منطقه نيز خوشنويسي همواره به عنوان والاترين شکل هنرهاي بصري مورد توجه بوده و داراي لطافتي خاص است. شکل‌گيري: در ايران پس از فتح اسلام، خطّاطي به شيوهٔ نسخ وجود داشت. در پرتو حمايت ابوبکر بن سعد زنگي در فارس، ده‌ها نسخه قرآن خطي به وجود آمد. در زمان حکومت ايلخانيان، به دليل نفوذ هتر چين‌ و سلطه مغول‌ها، اوراق مذهّب کتاب‌ها نخستين بار با نقش‌هاي تزييني زينت يافت. در زمان حکومت تيموريان در ايران، خط و خوشنويسي به اوج کمال خود رسيد. ميرعلي تبريزي با ترکيب خط نسخ و تعليق، خط نستعليق را بنيان نهاد. مشهورترين خطاط قرآن در اين دوره بايسنقر ميرزا بود.[۱] آنچه که به‌عنوان شيوه‌ها يا قلم‌هاي خوشنويسي ايراني شناخته مي‌شود بيشتر براي نوشتن موتون غير مذهبي نظير ديوان اشعار، قطعات ظريف هنري و يا براي مراسلات و مکاتبات اداري ابداع شده و به‌کار رفته‌است. اين در حالي است که خط نزد اعراب و ترکان عثماني بيشتر جنبه ديني و قدسي داشته‌است. هرچند آنان نيز براي امور منشي‌گري و غيرمذهبي قلم‌هايي را بيشتر به‌کار مي‌برند، اما اوج هنرنمايي آنان - بر خلاف خوشنويسان ايراني- در خط ثلت و نسخ و کتابت قرآن و احاديث قابل رويت

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »