فرمت فایل: ورد- Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 19
پژمردگي ورتيسيليومي سيب زميني اين بيماري در شرايط تك كشتي به شدت شيوع مي يابد. تراكم زياد بوته هاي حساس به بيماري نيز ممكن است موجب كمتر شدن شدت بسياري از بيماريهاي فرا گير گردد. آلودگي به قارچ Verticillium alba-atrom وe V.dahlia در پنبه در شرايط كشت انبوه كاهش يافت  علت اين امر كاهش ميزان مايه تلقيح مؤثر براي ايجاد بيماري به ازاي هر بوته به نسبت افزايش تعداد بوته مي باشد ( ويليم و همكاران ، 1976 ). ديويس و اورسون ( 1986 ) رابطه پژمردگي ورتيسيليومي سيب زميني و روش هاي آبياري را مورد بررسي قرار دادند. اين محققان در مطالعه خود دريافتند كه شيوع و شدت بيماري پژمردگي ورتيسيليومي در آبياري شياري در مقايسه با آبياري باراني افزايش مي يابد. مشكلات افزايش اين بيماري را در آبياري زير زميني در مقايسه با آبياري باراني نيز مشاهده كردند. در نتايج آزمايش آنها با نتايج بررسي گوتري ( 1960 ) و مك ماستر ( 1959 ) هماهنگي وجود دارد. معمولا" شدت بيماري پژمردگي ورتيسيليومي سيب زميني وابستگي زيادي به مقدار دسترسي گياه به ازت دارد. ديوس و اور سون ( 1984 ) در يافتند كه در آبياري شياري ازت اغلب در 5/7 تا 15 سانتي متري فوقاني پروفيل خاك تجمع مي يابد. در حاليكه در آبياري باراني ازت در سر تا سر پروفيل خاك توزيع يكنواخت تري داردو وقتي كه دسترسي سيستم ريشه گياهان به ازت به علت آبشويي و توزيع نامناسب كمتر شود شدت و شيوع اين بيماري افزايش مي يابد. مطالعات متعدد در مورد تعيين اثرات روش هاي مختلف آبياري روي توسعه عوامل بيماري خاك زاد و شيوع آنها انجام شده است. طبق گزارش كاپيرت و همكاران ( 1994 ) انجام آبياري پيش از غده بندي سيب زميني و بعد از آن ، روي ظهور علائم بيماري مرگ زود رس سيب زميني V.dahliae  تاثير مي گذارد. بين شيوع بيماري و آبياري رابطه مثبت وجود دارد. در شرايط آبياري بيش از اندازه و در مرحله قبل از شروع غده بندي ، بوته ها

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »