فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 5
ما، قانون و اهمیت آن شاهرخ سلاح‌ورزی:قانون در ایران بیشتر به‌عنوان یك جان‌پناه مورد استفاده قرار می‌گیرد نه یك پناهگاه دائمی، چراكه مردم هرگاه احساس خطر می‌كنند و این ظرفیت را در قانون می‌یابند كه امكان یاری‌رسانی به آنان را دارد در پناه آن قرار می‌گیرند و بعد از رفع مشكلات خود آن را به حال خود رها كرده و حاضر به اسكان دائم در پناه آن نیستند. فرمان مظفرالدین‌شاه در ۱۴ مرداد ۱۲۸۵ در برقراری حكومت مشروطه سرآغاز عصر جدید قانون در ایران است.پیش از دوره مشروطه قانون مدنی مكتوب در ایران برای عوام و خواص جامعه غالبا نامانوس و ناشناخته بود. استبداد حاكم در ایران نظامی مبتنی‌بر نظام ارباب و رعیتی بود كه جامعه را به دو طبقه حاكم و محكوم تقسیم كرده و حاكم هرگاه كه اراده می‌كرد هر عملی را كه لازم می‌دانست انجام می‌داد و رعایا حق هیچ‌گونه اعتراضی نداشتند، هر چند در میان رعایا كسانی بودند ‌كه در جهت احقاق حقوق خود علیه حاكم زمانه به اعتراض برخواسته‌اند اما پاسخ این افراد یا تنبیهات شدید بوده یا مرگ! كه در بهترین حالت این افراد مجبور به ترك منطقه بوده‌اند و از خانه و كاشانه خود آواره شده‌اند. آغاز جنبش مشروطه‌خواهی در میان روشنفكران ایرانی مصادف است با دوران طولانی سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، عصر ناصری دوره افزایش نارضایتی مردم از حكومت قاجار و حاكمان منصوب دربار است كه با تاسیس مدرسه دارالفنون و آشنایی ایرانیان با ‌اندیشه‌های غربی درخصوص لزوم حكومت قانون همزمان شده!قتل ناصرالدین شاه به دست میرزا رضا كرمانی كه آشكارا انگیزه خود را ریشه‌كن كردن ظلم و ستم اعلام می‌كند نشانه اوج خفقان در جامعه آن زمان است. بعد از مرگ ناصرالدین شاه و در عهد مظفری ماجرای گران شدن قند در تهران و برخورد قهرآمیز علاالدوله با بازاریان بهانه لازم را برای یكپارچگی ملت در برابر حاكمان به وجود می‌آورد و مردم و روشنفكران و تعدادی از روحانیون یكصدا عدالت در جامعه را خواستار می‌شوند، عدالت در پناه قانون! مردم مهم‌ترین خواسته خود را تامین عدالتخانه یا دیوان