مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 3
فرهنگ زیبای «سلام» سلام و تحیت سلام در لغت، به معنای سلامت از هر گونه نقص و عیب و فناست و چون خداوند فناناپذیر و منزه از عیب و نقص است، یکی از نام های او «سلام» است. هرگونه اظهار محبت در آغاز ملاقات «تحیت» است. پس در اصل، سلام همان تحیت، از ماده حیات و به معنای دعا کردن برای سلامتی و حیات دیگران است ؛ خواه این دعا به صورت «السلام علیکم» باشد یا «السلام علینا» یا «حَیّاک الله». بنابراین، روشن ترین مصداق تحیت سلام کردن است. روشن است که هر ملتی برای اظهار محبت، در ملاقات با یکدیگر نوعی تحیت دارد که گاهی نمود عملی می یابد و نشانه محبت و احترام است و گاهی نیز لفظی است. در اسلام، سلام کردن نشانه تحیت لفظی است و بنابر برخی آیه ها و روایت ها، تحیت بهشتیان نیز سلام است: أُوْلئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ یُلَقَّوْنَ فیها تَحِیَّةً وَ سَلامًا. (فرقان: 75) اینان همان کسانی هستند که به خاطر صبری که داشته اند، غرفه های بهشت را پاداش یابند و در آنجا به درود و سلامشان بنوازند». همچنین در سوره ابراهیم خداوند به این نکته اشاره کرده آنجا که خداوند می فرماید: تحیت اهل بهشت، سلام است: دَعْواهُمْ فیها سُبْحانَکَ أَللّهُمَّ وَ تَحِیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ. (یونس: 10) وَ أُدْخِلَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ جَنّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا اْلأَنْهارُ خالِدینَ فیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ. (ابراهیم: 23) نیز با توجه به آیه 25 سوره ذاریات در می یابیم که در اقوام پیش از اسلام هم سلام، به معنای تحیت به کار می رفت: إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقالُوا سَلامًا قالَ إِنّا مِنْکُمْ وَجِلُونَ. (الذاریات: 25) چون بر او (ابراهیم) در آمدند، پس سلام گفتند،
مبلغ قابل پرداخت 11,000 تومان