مرجع فایل - قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 5
عوامل عريان شدن در روسازي آسفالتي فرستنده: رامين کامران مقدمه جدا شدن قير از سطوح مصالح سنگي معدني در حضور آب پديده جديدي در مهندسي بزرگراهها نميباشد. اين پديده به دفعات از زماني كه روسازيهاي آسفالتي به وجود آمده، مشاهده گرديده است. تا اينكه اخيراً مهندسي با نتايج كاملاً عدم رضايت بخشي ناشي از عريان شدن كه مقصر واقعي قير با كيفيت ضعيف باشد مواجه گرديدند، اما ندرتاً آزمايشات انجام شده روي قير از چنين نتيجهگيري حمايت نمودند. از آنجايي كه عريان شدن به عنوان يك مشكل مشخص گرديد، بسياري مطالعات، صدها مقاله و بحث فني براي حل آن اختصاص داده شد. هنوز عريان شدن در بسياري از نواحي اتفاق ميافتد. هدف اين مقاله مشخص نمودن بعضي از عوامل عريان شدن و راههاي پيشنهادي جهت كاهش بروز آن ميباشد. گرچه عريان شدن در همه انواع روسازيهاي آسفالتي ممكن است اتفاق بيفتد، بعضي از اصول بحث شده فقط براي مخلوطهاي آسفالتي گرم كاربرد دارند. با بيان ساده عريان شدن، شكست پيوند چسبندگي بين سطح مصالح سنگي و قير ميباشد. معمولاً عريان شدن از زير لايه آسفالتي شروع ميشود و به سمت بالا حركت ميكند تا ساختمان روسازي ضعيف شود. زيرا با ترافيك تركها ظاهر ميشوند و در مراحل پيشرفته روسازي شروع به خرد شدن ميكند و عامل اصلي آن آب است. مكانيزم عمل به اين ترتيب است كه آب بين لايه نازك قير و سطح مصالح سنگي دست مييابد و از آنجايي كه سطح مصالح سنگي جاذبه بيشتري نسبت به آب دارند تا به قير، پيوند چسبندگي شكسته ميشود. اتصال قير و سنگدانهها با نيروي جاذبه بين مولكولهاي غيرمشابه كه آنها را محكم به هم ميچسباند حاصل ميشود. چسبيدن يك ماده به ماده ديگر پديدهاي سطحي است. چسبندگي به تماس نزديك دو ماده و جاذبه دو طرفه سطوح آن بستگي دارد. چندين تئوري چسبندگي براي تشريح پيوند يا عدم پيوند قير به كانيهاي مصالح سنگي پيشنهاد شده است. براساس عموميترين تئوري پذيرفته شده، چسبندگي انرژي آزاد
مبلغ قابل پرداخت 11,000 تومان