فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 4
نام منگنز Manganese از واژه لاتين Magnes (Magnet)گرفته شده است که به خواص مغناطيسي پيرولوزيت (کانه اصلي منگنز) اشاره مي کند. منگنز از نظر فراواني، دوازدهمين عنصر فراوان در پوسته زمين است. کلارک منگنز در تركيب پوسته جامد زمين 1/0% و در سنگ هاي مافيک و اولترامافيک تا 5/1% مي رسد.منگنز فلزي است به رنگ سفيد، خاکستري - نقره ای با هاله مايل به صورتي با نماد Mn، عدد اتمي 25، وزن اتمي94/54، وزن مخصوص 43/7 گرم بر سانتي متر مکعب، سختي6 در مقياس موس، جلاي فلزي، شكننده و غير قابل انعطاف، نقطه جوش 1962 درجه سانتي گراد و نقطه ذوب 1244 درجه سانتي گراد. منگنز در گروه 7(VII) جدول تناوبي به عنوان فلز Transition Metals بوده و در دوره 4 قرار دارد. اين عنصر در طبيعت به صورت خالص تشکيل نمي شود و بيشتر به صورت اکسيد، کربنات و سيليکات وجود دارد. منگنز با فلز كروم در گروه ششم و با فلز آهن در گروه هشتم همجوار بوده و از نقطه نظر شيميايي شباهت هاي زيادي به آن دارد. با اين وجود، از نظر خواص متالورژيكي منگنز تفاوتهايي با آهن و فلزات نزديك به آن دارد. چرا كه آهن، كبالت و نيكل خواص مفيد فيزيكي خودرا به عنوان يك فلز حفظ كرده و در اكثر آلياژها به عنوان عنصر پايه عمل مي‌كنند، درحالي كه منگنز چنين نيست. علت عملكرد منگنز در اين حالت اين است كه در شرايط عادي ترتيب قرار گيري اتم هاي منگنز در ساختمان بلورين آن به گونه اي است كه منگنز معمولاً فلزي شكننده و غير قابل انعطاف و شكل گيري مي‌باشد. اما وقتي كه منگنز با آهن (و فولاد)، آلومينيوم و ساير فلزات غير آهني تشكيل آلياژ مي‌دهد، باعث بهبود خواص فيزيكي آلياژ مي‌شود. منگنز در بسياري از کانيهاي موجود در پوسته زمين وجود دارد و علارغم اين که بيش از 300 کاني حاوي