فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 6
موقعيت جغرافيايي ايذه    مركز شهرستان ايذه استان خوزستان، با پهنه اي حدود 20 كيلومتر مربع، در دشتي بيضي شكل، در شمال شرقي استان خوزستان قرار دارد. اين منطقه در 31 درجه و 50 دقيقه پهناي شمالي و 49 درجه و 52 دقيقه درازاي خاوري نسبت به گرينويچ و ارتفاعي معادل 760 متر واقع شده است. (1) مالمير سابق (ايذه كنوني) در فاصله 190 كيلومتري جنوب غربي اصفهان و 125 كيلومتري شمال شرقي اهواز قرار گرفته است.       ساكنان ايذه از طوايف هپارتيپ يا هپيرتيپ بودند كه ظاهراً همان قوم دلير و شجاعي است كه يونانيان از آنها با نام امرديان يا مرديان ياد كرده اند. هرودوت آنان را جزو طوايف بدوي ايران مي داند(2) و ديودور سيسيلي(3) از آنان به عنوان مردمي استقلال طلب ياد مي نمايد.(4) ساكنان ايذه هم اكنون از ايل بختياري با گويش لري محسوب مي شوند. شهر ايذه از روزگار باستان تا امروز به نامهاي ايزج، ايذه، ايگه، ايجهه، اريگ، ايج، ايذج، ايدج الاهواز، مالمير و مال امير خوانده شده است. كلمه ايذه برگرفته از واژه ايجه يا ايگه فارسي باستان به معني مسكن و محل زندگي است.(5) به علاوه به دليل وجود زيج هاي بسيار در اين ناحيه، اين شهر به نام اريگ يا ايج خوانده مي شده است. به عقيده برخي از محققين اين شهر در نيمه دوم هزاره دوم پيش از ميلاد «انزان» ناميده مي شد و مركز ايالت انزان بوده است، ولي جديداً براساس كشفيات باستان شناسي اين نظريه مردود دانسته شده است.(6) مي توان ايذه را تغيير شكل يافته انزان عيلامي نيز دانست. از آثار به دست آمده ايذه از جمله نگاره ها و نقش برجسته هاي عيلامي (اولين حجاري هاي ايران باستان قبل از هخامنشيان)، مي توان نتيجه گرفت كه آنجا مركز مهمي در زمان عيلامي ها بوده است. اين آثار به دو دسته آثار عيلام قديم و نو تقسيم