فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 3
مقدمه: يك چكش را در نظر بگيريد. چكش به منظور ضربه زدن به ميخ طراحي شده است. اين كاري است كه چكش به منظور انجام آن خلق شده است. حالا تصور كنيد كه از چكش هرگز استفاده نشود، و آن را در جعبة ابزار بگذارند. براي چكش اهميتي ندارد. حال همين چكش را با روح و حس آگاهي تصور كنيد. روزها پشت سر هم ميگذرند و چكش درون جعبه باقي ميماند. چكش از درون احساس مضحكي دارد اما مطمئن نيست دليل اين احساس چيست. چكش احساس ميكند چيزي كم دارد ولي نميداند آن چيست. بعد يك روز كسي او را از داخل جعبة ابزار بيرون ميكشد و براي شكستن شاخه هاي درخت جهت استفاده در شومينه بكار ميگيرد. چكش از اينكه كسي او را در دستان خود گرفته است و ميچرخاند و با او به شاخهها ضربه ميزند، احساس شادي و نشاط ميكند . . . چكش از اين كار خيلي خوشش ميآيد. اما در پايان روز باز هم احساس ميكند كه آن رضايت كامل را ندارد. ضربه زدن به شاخهها مفرح بود، اما كافي نبود. هنوز هم چيزي كم است. در روزهاي بعد نيز اغلب او را به كار ميبرند. او سپر ماشينها را صاف ميكند، تخته سنگها را در هم ميشكند و يا پاية ميز را سر جاي خود محكم ميكند. اما هنوز هم احساس رضايتمندي ندارد. بنابراين در آرزوي داشتن فعاليت بيشتر است. چكش ميخواهد تا جايي كه ممكن است از او استفاده كنند. چكش ميخواهد به اشياء پيرامون خود ضربه بزند، آنها را بشكند، چيزها را بتركاند و دندانه دندانه كند. او اينگونه ميپندارد كه دليل نارضايتي وي اين است كه به اندازة كافي اين وقايع را تجربه نكرده است. او باور دارد كه داشتن مقدار بيشتري از اين تجربيات راه حل رسيدن به رضايتمندي است. سپس يك روز كسي او را براي كوبيدن ميخ به كار ميبرد. ناگهان درون روح چكشي او نوري ميدرخشد. حالا او متوجه ميشود كه واقعاً