فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 18
بسمي تعالي نقد تطبيقي شهريار و مفتون همداني (قصايد هماي رحمت و سماي وحدت) استاد شهريار سيد محمد حسين بهجت تبريزي با تخلص شهريار (1367-1258) ،يكي از شاعران برجسته معاصر است. وي دوران كودكي خوي رادر كشاكش انقلاب و در جريان نهضت مشروطه به سر برد.تحصيلات خود را در تبريز آغاز نمود ودر مدرسه دارالفنون تهران ادامه داد و پس از پايان دوره متوسطه وارد دانشگاه پزشكي شد،اما به دلايلي تحصيل رارها كرد و در خط شاعري افتاد . شهريار بيشتر اوقات خود را به سرودن شعر مي گذرانيد ،وي در سالهاي انقلاب و پس از آن به مضامين اخلاقي و ديني در اشعارش روي آورد. او در سرودن انواع شعرفارسي مهارت داشته و طبع آزمايي كرد و علاوه بر آن به زبان مادري خود ، تركي آذري، نيز اشعاري زيبا سرود ه است؛ از جمله كارهاي مهم ادبي منظومه حيدر بابا و كليات ديوان اوست. شهريار به شاعران طراز اول فارسي عشق مي‌ورزيد و شيوة سرودن آنها درشعر او نمايان است .در شعر شهريار انديشه هاي ديني و دلدادگي هاي فراوان نسبت به مولا علي (ع)مشهود است .(1) » علي اي هماي رحمت« علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا رادل اگر خداشناسي همه در رخ علي بينمگر اي سحاب رحمت تو بباري ورنه دوزخبرو اي گداي مسكين د رخانة علي زنبجز از علي كه گويد به پسر كه قاتل منبجز ازعلي كه آرد پسري ابوالعجايبچو به دوست عهد بندد زميان پاكبازاننه خداتوانمش خواند،نه بشر توانمش گفتبه دو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمتبه اميد آنكه شايد برسد به خاك پايتچو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندانچه زنم چو ناي هردم زنواي شوق او دمهمه شب در اين اميدم ،كه نسيم صبحگاهي  كه به ما سوا فكندي همه سايه