فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 5
مامون و امين و اختلافات ميان آنها اَمين‌، ابوموسى‌محمد بن‌ هارون‌(شوال‌ 170 - محرم‌ 198/آوريل‌ 787- سپتامبر 813)، ششمين‌ خليفة عباسى‌. وي‌ در محلة رصافه‌، در جانب‌ شرقى‌ بغداد، به‌ دنيا آمد (خليفه‌، 2/758؛ بسوي‌، 1/161؛ طبري‌، 8/233؛ قس‌: خطيب‌، 3/337). مادرش‌ زبيده‌، نوادة منصور عباسى‌ و همسر محبوب‌ هارون‌ الرشيد بود (خليفه‌، 2/740؛ ابن‌ حبيب‌، 39؛ بلاذري‌، 3/276؛ طبري‌، 8/498). به‌ همين‌ سبب‌، وي‌ يكى‌ از معدود خلفايى‌ شمرده‌ شده‌ كه‌ از جانب‌ پدر و مادر، هاشمى‌ نسب‌ بوده‌ است‌ (نك: ابن‌ اعثم‌، 8/309). اين‌ معنى‌ يكى‌ از عوامل‌ مهم‌ِ بروز رقابت‌ ميان‌ امين‌ و برادرش‌ عبدالله‌ مأمون‌ گرديد كه‌ حدود 6 ماه‌ از او بزرگ‌تر بود و مادري‌ ايرانى‌ داشت‌ (نك: دنبالة مقاله‌). البته‌ اين‌ مسأله‌ از جنبة رقابت‌ شخصى‌ ميان‌ دو برادر درگذشته‌، و بخش‌ اعظمى‌ از آن‌ به‌ تضاد ميان‌ دو جريان‌ عمده‌ در دستگاه‌ خلافت‌ عباسى‌ تبديل‌ شده‌ بود. اين‌ كشاكش‌ِ با سابقه‌، به‌ حضور فعال‌ و بسيار مؤثر عنصر ايرانى‌ - به‌ ويژه‌ خراسانيان‌ - در امور خلافت‌، و از سوي‌ ديگر، به‌ تلاش‌ عنصر عربى‌ براي‌ كسب‌ قدرت‌ بيشتر، و كاستن‌ از نيروي‌ ايرانيان‌ بازمى‌گشت‌ كه‌ نه‌تنها در پاي‌ گرفتن‌ خلافت‌ عباسى‌ سهم‌ عمده‌ داشتند، بلكه‌ در دورة هارون‌الرشيد گردانندگان‌ اصلى‌ دستگاه‌ خلافت‌ شمرده‌ مى‌شدند. در اوج‌ قدرت‌ برمكيان‌، هارون‌الرشيد كه‌ چند سالى‌ از خلافت‌ او مى‌گذشت‌، هنوز وليعهد نداشت‌ و همين‌ موضوع‌ موجب‌ طمع‌ برخى‌ از اعضاي‌ خاندان‌ عباسى‌ براي‌ كسب‌ مقام‌ خلافت‌ پس‌ از او شده‌ بود (نك: طبري‌، 8/240). روايتهايى‌ نشان‌ مى‌دهد كه‌ فضل‌ بن‌ يحيى‌ برمكى‌ در رساندن‌ امين‌ به‌ ولايت‌عهدي‌ نقش‌ بسيار مؤثري‌ داشت‌؛ زيرا هارون‌ سرپرستى‌ و تربيت‌ دو فرزندش‌ امين‌ و مأمون‌ را به‌ ترتيب‌ به‌ فضل‌ و جعفر برمكى‌ سپرده‌ بود