فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 3
قاجار    قاجاريان در اوايل قرن سيزدهم بيرحمانه زنديان را از صفحه تاريخ حذف كردند و دست به كار احيا و وحدت كشور شدند. (1210-1343 هـ .ق) آنها تهران را پايتخت خود قرار دادند و دوره خدمت و رونق تازه اي وجود آوردند. هنرها تحت سرپرستي بهتري قرار گرفتند و قاليبافي نيز (بتدريج) جان تازه اي يافت. زندگي پرشور و تجمل دربار قاجاري در پرده هاي رنگارنگ بزرگ بازتاب يافت و در بيشتر آنها نقوش قاليها به تصوير درآمدند در اين دوره قاليهاي خراسان خوش درخشيدند و توجه بسياري به آنها جلب شد. قاين، درگز، و بيرجند، از مراكز عمده و معروف قاليبافي در سده سيزدهم هجري قمري به شمار مي آمدند. بر طبق گزارش كمپاني هند شرقي در سال 1790 ميلادي (1205 هـ .ق) كه مي كوشيد تا پس از چند دهه متاركه ي معاملات، از نو روابط تجاري خود را با ايران برقرار سازد نوشته شده است: «قالي خراسان كه به خاطر تابناكي رنگها و برتري بافتش به حق در سراسر جهان مقامي شامخ يافته، اكنون هر چند بيشتر مورد تقاضاي اروپاييان قرار گرفته است». البته به نظر مي رسد قاجاريان در اوايل توجهي نسبت به قاليبافي نشان نمي دادند. حتّي مركز بزرگ قاليبافي شهري همچون كاشان و اصفهان كه از اين بابت در دوره صفوي رونق شايان يافته بودند آن زمان دچار انحطاط گرديدند. فقط خراسان در مقام معتبر باقي ماند و كرمان نيز در سطحي ولو اندك و نازلتر به بافتن قاليهاي خود ادامه داد. اما در پايان سده سيزدهم هجري قمري با افزايش ناگهاني تقاضاي اروپاييان براي قاليهاي ايران آن هم به مقدار زياد باعث گرديد تا فرش ايران احياء گرديده و در همه جا مقدمات توليد انبوه و متعاقباً توجهات دولتمردان فراهم گردد. در واقع از دهه آخر قرن سيزدهم هجري قمري آن هنگام كه صادرات فرش ايران بنا به تقاضاي غرب براي اولين بار از تبريز آغاز شد، فرش ايران به مرحله ديگري قدم نهاد كه