فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 13
موضوع : نقش ترويج در توسعة كشاورزي ايران 1400  ترويج كشاورزي : ترويج كشاورزي دولتي در بيست سال گذشته در بسياري از كشورهاي جهان ، از لحاظ محدوديت ها ، منابع مالي و تحت پوشش قرار ندادن تعداد زيادي از كشاورزان، مورد انتقاد جدي بوده است . ترويج كشاورزي جهت رويارويي با چالش هاي پيش روي خود را به سه رويكرد مجهز نموده است . اين رويكردها عبارتند از : نوسازي (اصلاح) ، تمركززدايي و خصوصي سازي . الف)نوسازي : دو راهبرد عمدة سياسي / نهادي ، براي نوسازي نظام هاي ترويج كشاورزي ملي عبارتند از : حركت از ساختار رشته محور به سوي ساختار موضوع محور و حركت از نظام دستوري به سوي نظام مشاوره اي . ب)تمركززدايي : تمركززدايي در ترويج عبارتست از تغيير و انتقال مسئوليت ترويج از سطح دولت مركزي به سطوح اجرايي ، منطقه اي يا ناحيه اي كه درجات مختلف تصميم گيري عملياتي واجرايي تا كنترل سياسي و مديريت مالي را شامل مي شود و اهداف آن تشويق سرمايه گذاري محلي و هدايت برنامه ها ، تخصيص منصفانه‌تر و مؤثرتر منابع دولتي ايجاد انگيزة توليد و ارائة خدمات‌، كاهش هزينة خدمات ترويجي، كشف ظرفيت هاي محلي و پاسخ كارآمدتر به نيازهاي محلي است . ج)خصوصي سازي : خصوصي سازي اولين بار به طور رسمي در كشور انگلستان در دهة 1980 مطرح شد . خصوصي‌سازي يعني تغيير فضاي حاكم بر مؤسسات دولتي به نحوي كه در عين حفظ بافت اصلي فعاليت ،شرايط بازار به نحوة عمل مؤسسه طوري تأثيرگذارد كه انگيزه و سازوكارهاي بخش خصوصي ملاك تصميم گيري باشد . منظور از خصوصي سازي كاستن بار دستگاه دولتي در فعاليت ها و واگذاري هر چه سريعتر عوامل توليد و عمليات اجتماعي و اقتصادي به بخش خصوصي است . به نحوي كه ابتدا مروجين با مشكل يابي در سطح محلي نيازسنجي مي كنند و با اطلاع به مراكز بالا براي تصميم گيري صحيح اقدام كرده و گاهي مثبت در جهت پيشبرد بخش توسعه كشاورزي بر مي دارند . براي رسيدن به اين هدف مقدس