فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 11
مهدي اخوان ثالث .... گلبانک ز شوق گل شاداب توان داشت /من نوحه سراي گل افسرده خويشم /شادم که دگر دل نگرايد سوي شادي/ تا داد غمش ره، بر سرا پرده خويشم/ پي کرد فلک مرکب آمالم و در دل /خون موج زد از بخت بد آورده خويشم /گويند که: «اميد و چه نوميد!» /ندانند من مرثيه خوان وطن مرده خويشم ( م- اميد) زندگينامه مهدي اخوان ثالث متخلص به اميد در سال 1307 شمسي در خانواده اي «خراساني شده» در مشهد متولد شد. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در دبستانها و دبيرستانهاي مشهد به پايان برد، و از هنرستان صنعتي همين شهر فارغ التحصيل شده پس از فراغ از تحصيل و دو سال اقامت در زادگاه خود به سال 1327 شمسي راه تهران در پيش گرفت و به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و «خاک دامنگير ري» بيش از دو سه بار به او مجال اقامت کوتاه در زادگاهش را نداد. او ذوق و مايه شعري را از مادرش به ارث برد و گاهگاه اشعاري به شيوه شاعران متقدم و بخصوص شاعران خراساني مي سرود. اميد پس از اندک زماني در سرودن قصيده به سبک متين خراساني و مثنوي و غزل شهرتي پيدا کرد و از سال 1326 تا سال 1330 شمسي که نخستين مجموعه شعرش «ارغنون» منتشر شد قدرت و چيره دستي وي در انواع شعر کلاسيک آشکار گرديد. «ارغنون» که نمونه اشعار عاشقانه و مسائل اجتماعي بود در حقيقت: کارنامه سالهاي اوليه اقامت وي در حوزه ادبي تهران بشمار رفت. با انتشار مجموعه دوم اشعارش: «زمستان» در سال 1334 قدرت شاعري اميد بيش از پيش بر همگنان روشن شد. در اين مجموعه گرايش اميد به شيوه «پيشنهادي نيما» ونوآوري آشکارتر مي شود. ما در اين مجموعه شعر با شاعري روبرو مي شويم که در عين آشنايي عميق با شعر گذشته ايران مخصوصاً اشعار خراساني با هوشياري و بيداري خاصي به شيوه نوسرائي و «نيمائي» گرايش پيدا کرده