فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 23
نقش مواد آلي در افزايش سطح حاصلخيزي خاكهاي زراعي   l مقدمه: توان تولید و باروری خاك از فرایندهای فیزیكی، شیمیایی و بیولوژی خاك است. توازن پایدار این فرایندها به همراه مدیریت مناسب بهرهبرداری از خاك موجب تداوم باروری میشود؛ هر گونه اقدام در جهت بر هم زدن این تعادل اثراتی جبرانناپذیر به دنبال دارد. از طرفی افزایش جمعیت با نرخ بیش از 2درصد در درازمدت شرایطی ناپایدار به وجود خواهد آورد. در بسیاری از كشورها، برای 50 تا 100 سال آینده، تولیدات كشاورزی باید دست كم سالانه 3 درصد رشد داشته باشد. تحقق این اهداف نیاز به بهرهبرداری بیشتر از مواد غذایی خاك دارد. مشكل اساسی رسیدن به این مقدار رشد در تولیدات كشاورزی میباشد كه در آن كمیت منابع محیط و ظرفیت تولید اراضی و منابع آبی حفظ شود. مدیریت پایدار منابع و كاربرد فناوری مناسب در ارتباط با بهرهوری از منابع آب و خاك و منابع غذایی باید به گونهای باشد كه هدف فوق تحقق یابد. اهمیت حاصلخیزی خاك: حاصلخیزی خاك توصیفكننده توانایی و قابلیت خاك برای تامین شرایط رشد پایا، بهینه و مطلوب گیاه است. در گذشته حاصلخیزی خاك، صرفاً تامین نیاز عنصری NPK بوده است. پس از آن اهمیت ماده آلی مورد توجه قرار گرفت و سرانجام بحث ریزمغذیها مطرح شد. سپس سیستم دینامیكی زیستی (Biodynamic System) مورد بررسی قرار گرفت كه توسط دانشمندی آلمانی به نام Roudolph Steuner ارائه شد و كشاورزی به عنوان یك سیستم پایدار درون اكوسیستم معرفی گردید و نام آن از واژه یونانی «بیو» كه به معنی «انرژیزیستی» است، گرفته شده است. در این سیستم جانوران به عنوان یك قسمت از اكوسیستم كشاورزی در نظر گرفته شدهاند. استانداردهای بیودینامیك محدودتر از كشاورزی آلی بود و در كشاورزی بیودینامیك متدهایی شبیه به هومیوپاتی كنونی رایج بوده است و سرانجام بحث كشاورزی آلی مطرح شد (Smith ، 2002). هر چند استفاده از كودهای معدنی ظاهراً سریعترین و مطمئنترین راه برای تامین حاصلخیزی خاك به شمار میرود، لیكن هزینههای