فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 26
ماخذشناسى سيره فلسفى امام خمينى حسينعلى رحمتى سرآغاز تاريخ تمدن بشرى در طول حيات خود شخصيت‏هاى گوناگونى را به چشم ديده‏است كه هر كدام به گونه‏اى و در محدوده‏اى خاص در صحنه انديشه و عمل به نقش آفرينى پرداخته‏اند و شعاع تاثير هر كدام از آنان، بستگى به ابعاد وجودى شان داشته است. اغلب شخصيتهاى مؤثر در تاريخ، انسان‏هايى بوده‏اند كه به يك يا چند جنبه محدود از جنبه‏هاى شخصيتى خويش توجه كرده و از ابعاد ديگر غفلت نموده‏اند. در تاريخ پرفراز و نشيب اسلام و مسلمين نيز انسان‏هايى كه بيشترين نزديكى را به انسان آرمانى اسلام يعنى انسان كامل داشته باشند كم شمارند، لكن همين تعداد به ظاهر اندك، تاثيراتى بس شگرف در هدايت جوامع به سوى فلاح و رستگارى داشته‏اند. اگر حجاب معاصرت و حب و بغض‏هاى افراطى و تفريطى كه مانع شناخت واقع بينانه افراد مى‏شوند را به كنار نهيم، مى‏توانيم به جرات بگوييم كه امام خمينى (ره) از جمله اين شخصيت‏هاى ذووجوه و نادر الوجود است. براى اثبات اين سخن همين بس كه اسفار اربعه حيات علمى و عملى او، در برگيرنده حوزه وسيعى از: فقه، عرفان، فلسفه، اصول، سياست، تفسير، تعليم و تربيت و حديث‏شناسى مى‏باشد. (1) درباره وى مى‏توان از زبان ابوالعلاء معرى آنچنان كه در وصف سيد مرتضى سروده است چنين گفت: ياسائلى عنه فيما جئت تساله الا هو الرجل العارى من العار لو جئته لرايت الناس فى رجل و الدهر فى ساعه و الارض فى دار (2) سخن در باره جنبه‏هاى مختلف تفكر امام خمينى را به فرصتى ديگر واگذار كرده و اينك فقط به‏بيان چند نكته درباره سيره فلسفى ايشان بسنده مى‏كنيم: الف) امام يك فيلسوف محض كه نقد عمر خويش بر سر