فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 17
لوت lut (ملاح، حسين علي، فرهنگ سازها) سازي است از خانوادة آلات موسيقي رشته‌اي مفيّد كه به آن عود نيز مي‌گويند. زاكس نوشته است: «...نام اين ساز از واژة العود عربي گرفته شده است. خود ساز در حملة اعراب به شمال آفريقا به آن ديار مي‌رود و از آن جا توسط سارازان ها به اسپانيا و سيسيل آورده مي‌شود. لوت در اواخر قرون وسطي در اروپا رواج پيدا مي‌كند. در قرن پانزدهم ميلادي به عنوان يكي از سازهاي محبوب اتاقي به شمار مي‌آيد. در قرن هجدهم با رواج انواع گيتار از اهميت عود اندكي كاسته مي‌شود ولي در قرن اخير مجدداً براي احياء اين ساز كوشش‌هاي مفيدي به عمل مي‌آيد...» سپس زاكس به چگونگي املاي واژة عود در كشورهاي گوناگون مي‌پردازد. از جمله مي‌نويسد: «انگليسي‌ها lute (لوت)، فرانسوي‌ها luth (لوت)، ايتاليايي‌ها liuto (ليوتو)، در اسپانيا laud (لائود)، در پرتغال alaude (آلئوده) و در شوروي ruth (روت) مي‌نويسند.» نيز عود، بربط و رود. سارازان يا ساراسان، نامي كه يونانيان و روميان متاخر به مردم چادر نشين بيابان سوريه و عربستان، كه مزاحم مرزهاي امپراطوري روم در جانب سوريه بودند اطلاق مي‌كردند، و سپس به عرب‌ها و توسعاً، خاصه در موارد مربوط به جنگ‌هاي صليبي به مسلمانان به طور كلي اطلاق مي‌شد.( دايره المعارف فارسي مصاحب) وجداني، فرهنگ تفسيري موسيقي. Lute(E), luth(F), laute(G), lauto, leuto, liuto(I), Laud(S), لوت، عود (پرتغال) al-aude وجداني، فرهنگ تفسيري موسيقي. «ايرانيان عود را اختراع كردند و اين ساز از طريق اسپانيا به ديگر كشورهاي اروپا راه يافت» بركشلي، مهدي ـ موسيقي فارابي «عود از سازهاي زهي زخمه‌اي ( با انگشت يا مضراب) داراي شكمي بزرگ و به شكل گلابي، گردني دراز كه بر روي آن حداقل هفت دستان بسته‌اند و