فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 13
مقدمه: نهج البلاغه مجموعه‌اي از سخنان و نامه‌هاي امام علي (ع) است كه علاوه بر حكمت‌ها و معاني بلند، از حيث بلاغت و سخنوري چنان است كه آن را فروتر از كلام خلاق و برتر از كلام مخلوق دانسته، لقب « برادر قرآن» بر آن نهاده‌اند. يكي از نامه‌هاي مشهور نهج البلاغه فرمان امام علي (ع) به مالك اشتر است كه براي حكمراني مالك بر مصر نوشته شده است و به نام « عهدنامه مالك اشتر» نيز شهرت دارد.عهدنامه مالك اشتر حاوي معارف گوناگوني است كه عمده آن درباره فلسفه سياسي اسلام و اصول مديريت اسلامي است. از اين نامه نهج البلاغه ترجمه‌اي متعدد انجام گرفته كه ترجمه ميرزا محمد مهدي نواب تهراني معروف به « بدايع نگار» ، از نويسندگان دوره قاجار يكي از بهترين آنهاست. ترجمه بدايع نگار را دهخدا در لغت نامه و ملك اشعراء بهار در كتاب سبك شناسي ستوده‌اند. محقق اين اثر،سيد ناصر هاشم زاده، كتاب حاضر را «فرمان» ناميده و در مقدمه آن مشخصات ترجمه بدايع نگار و شرح حال مفصل او و نيز مطالبي درباره شخصيت مالك اشتر و رابطه‌اش با امام علي (ع) نوشته است. همچنين پس از متن ترجمه بدايع نگار، متن تحقيقي نامه امام با اختلاف نسخه‌هاي ابن ابي الحديد، صبحي صالح و عبده در بخش پاياني كتاب آمده است. مالك اشتر فرستادن اشتر به مصر و كشته شدن او چون خبر از هم گسيختگى حكومت مصر بر محمد بن ابو بكر به گوش على (ع) رسيد، آن حضرت فرمود: براى ولايت مصر كسى جز اشتر يا قيس صلاحيت ندارد.اشتر، پس از جنگ صفين به محل كار دولتى خود در جزيره بازگشته بود.على (ع) به قيس فرمود: تا وقتى كار حكميت‏به اتمام رسيد تو رئيس شرطگى مرا به عهده گير و پس از آن به آذربايجان روانه شو