فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 29
عبادت و پرستش، نياز ثابت انسان‏» «فلو لا نفر من كل فرقة منهم طائفة ليتفقهوا في الدين و لينذروا قومهم اذا رجعوااليهم‏». (1) به طورى كلى براى هر انسانى لازم است كه داراى فكر نقادى باشد. قوه‏نقادى و انتقادكردن به معناى عيب‏گرفتن نيست. معناى انتقاد، يك شى‏ء رادر محك قرار دادن و به وسيله محك‏زدن به آن، سالم و ناسالم را تشخيص‏دادن است. مثلا انتقاد از يك كتاب معنايش اين نيست كه حتما بايد معايب‏آن كتاب نمودار بشود بلكه بايد هر چه از معايب و محاسن داشته باشدآشكار بشود. انسان بايد در هر چيزى كه از ديگران مى‏شنود نقاد باشد يعنى‏آن را بررسى و تجزيه و تحليل بكند. صرف اينكه يك حرفى در ميان مردم‏شهرت پيدا مى‏كند خصوصا كه با يك بيان زبيا و قشنگ باشد دليل بر اين‏نيست كه انسان حتما بايد آن را بپذيرد و قبول بكند. به ويژه در امر دين وآنچه كه مربوط به دين است، انسان بايد نقاد باشد آنچه كه در شبهاى گذشته راجع به احاديث بحث مى‏كرديم كه پيغمبر فرمودآنچه را كه از من مى‏شنويد به قرآن عرضه بداريد اگر موافق است بپذيريد واگر مخالف است نه، خود نوعى نقادى است. حديثى است كه من عين‏عبارات آن يادم نيست ولى مضمون آن يادم است كه ائمه ما آن را از حضرت‏عيسى مسيح نقل كرده‏اند. تقريبا مضمونش اينست: شما كه علم را فرا مى‏گيريد،اساس كار اينست كه نقاد باشيد يعنى قدرت انتقاد در شما باشد، كوركورانه‏تسليم نشويد، خواه گوينده صالح باشد و خواه ناصالح در بين حديث دارد: «كونوا نقادا». حديث ديگر كه فى‏الجمله از آن يادم هست راجع به اصحاب‏كهف است كه داستان آنها در قرآن آمده است: «انهم فتية ءامنوا بربهم و زدناهم‏هدى و ربطنا على قلوبهم‏» (2)