فرمت فایل: ورد - Word  

مرجع فایل - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 19
ادبيات آئينى در بستر تاريخ عاشورا به طور قطع تاكنون اشعار بسيارى درباره واقعه و حماسه كربلا شنيده ايد. اشعارى كه بيانگر حالات درونى شاعر و عكس العمل هاى او پيرامون اين واقعه يا بيان حالات ائمه(ع) و بزرگان دين در آن حماسه است، در اين اشعار گاه نازك خيالى و طبع روان به گونه اى جلوه مى كند كه ماندگارى شعر در كتيبه روان ناگزير مى شود اما گاه ضعف اين اشعار به مذاق مخاطب خوش نمى آيد، براى آسيب شناسى اين نوع شعر كمتر آن را در مجموعه فرايندى قرار داده اند كه بشود آن را بررسى تاريخى كرد، به اين معنا كه شعر عاشورايى كه محور موضوعى آن واقعه و حماسه عاشورا در كربلاست بايد زير مجموعه جريانى كلى با نام متن مذهبى يا آيينى قرار گيرد تا بشود آن را به درستى بررسى يا گه گاه از نظر ادبى آسيب شناسى كرد، همان طور كه مى دانيم ادب پارسى «انواع» ادبى متعددى دارد، يكى از اين انواع ادبى «ادب غنايى» است كه از زير مجموعه هاى آن مى توان به «مرثيه» اشاره كرد. گرچه امروزه تعاريف معمولى ترى از «مرثيه» ارائه كرده اند. اما «مرثيه» يكى از انواع فرعى ادبى و بسيار مقوم است. در كتاب انواع ادبى دكتر شميسا آمده است: «مرثيه از نظر ماهيت جزو ادب غنايى است، مرثيه در ادب فارسى سابقه اى كهن دارد و در نخستين ديوان شعر فارسى يعنى ديوان رودكى و امروز هم در آثار شاعران معاصر ديده مى شود. مرثيه يا در باره مرگ پادشاه و وزير يا يكى از رجال علم و ادب است، مانند مرثيه فرضى در مرگ محمود غزنوى و يا مرثيه رودكى در مرگ ابوالحسن مرادى و شهيد بلخى يا درباره فوت يكى از خويشاوندان مانند مراثى فردوسى، خاقانى و حافظ درباره مرگ پسر خود و مرثيه خاقانى درباره عم خود و يا درباره يكى از ائمه دين مانند مراثى محتشم كاشانى كه از همه معروفتر تركيب بند اوست. اين قسمت اخير

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »