لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات:7

فلسفه و نظام سياسى اسلام

مقدمه‏

در حالى كه فلسفه سياسى جديد، محور سياست را »قدرت« قرار داده است و وجه تمايز آن از ساير علوم اجتماعى‏و فعاليت‏هاى بشرى، پرداختن و موضوعيّت دادن به قدرت است، متفكران و انديشمندان مسلمان با الهام از آيات قران وتعاليم اهل بيت سياست را از مقوله »هدايت« دانسته، معتقدند سياست بخشى از هدايت كلى و جامع و فراگيرى است كه دين‏متكفل و متضمن آن شده و هدف آن رشد و تعالى انسان و فراهم نمودن زمينه براى شكوفائى و فعليت يافتن استعدادها وتوانمندى‏هاى افراد جامعه است ؛ لذا حكومت و سياست مطلوبيت ذاتى ندارد! ولى از آنجا كه در جهت‏گيرى كلى جامعه وهدايت عمومى، مهم‏ترين نقش و تاثير را دارد، اسلام به آن اهتمام فراوانى نموده و آن را از شئون انبياء و در صلاحيت‏انسانهاى برگزيده الهى قرار داده است. حضرت امام خمينى (قدس‏سره) كه علاوه بر تبيين نظرى مبانى حكومت دينى،بنيانگذار عملى و معمار نظام سياسى اسلام در عصر جديد بودند، در تعريف و توضيح سياست هماهنگ با مبانى اسلامى‏مى‏فرمايد:
»سياست اين است كه جامعه را هدايت كند و راه ببرد. تمام مصالح جامعه را در نظر بگيرد و تمام ابعاد انسان و جامعه را در نظر بگيرد و آن‏هإ؛ّّرا هدايت كند به طرف آن چيزى كه صلاحشان است، صلاح ملت است، صلاح افراد است و اين مختص به انبياء است و به تبع آن‏ها به علماى‏بيدار اسلام.«
2 - با وجود اشتراك نظر در اصل مفهوم سياست يعنى مديريت كلان جامعه و يا آيين كشوردارى، به لحاظ اهداف، مبانى‏اعتقادى و نوع نگرش به سياست، تلقى و نگاه متفكران مسلمان با نظريه‏پردازان غربى نسبت به سياست از چهار جهت‏تفاوت و افتراق دارد:
اول. از جهت جهان بينى و مبانى و اصول اعتقادى و فكرى و زير ساز سياست (مانند نوع نگرش به هستى و انسان وابزارهاى شناخت و معرفت). اعتقاد به توحيد ربوبى و انحصار حاكميت به خدا و تعريفى كه اسلام از انسان و جايگاه وتوانمندى‏هاى او دارد اقتضاء سياست و حكومتى را مى‏نمايد كه كاملاً متفاوت است با آنچه تفكر و انديشه مبتنى بر اومانيسم‏و مدرنيسم طلب مى‏كند؛
دوم. از جهت متد و خط مشى و روند اجراء و به تعبير ديگر، تفاوت در ساختار و مُدل حكومت و اركان اساسى نظام‏سياسى؛
سوم. به لحاظ غايت و اهدافى كه سياست و نظام سياسى بايد دنبال نمايد و نسبت به تحقق آنها مسئوليت دارد؛
چهارم. از جهت موضوع سياست و اينكه آيا موضوع سياست، دولت است يا قدرت يا مفهوم ديگرى مانند هدايت‏